قطعا تا‌به‌حال با افرادی مواجه شدی که بر اثر فشارهای زندگی نه تنها نمی‌شکنن، بلکه قوی‌تر هم میشن! به نظرت به این افراد چی گفته میشه؟
«نسیم طالب» نویسنده کتاب «پادشکننده» میگه به این افراد پادشکننده میگن! درست برعکس لیوانی که میخوره زمین و خورد میشه!
برای اینکه بهتر متوجه بشی، به خودت فکر کن! ما وقتی که تصمیم داریم بدن و عضلاتمون رو قوی کنیم، چیکار می‌کنیم؟ ورزش! در ورزش کردن، ما برای قوی کردن عضلاتمون فشاری رو بر اونها وارد می‌کنیم که اگر بتونیم این فشار رو صحیح و با اصول وارد کنیم، منجر به قوی شدن عضلاتمون میشه. حالا اگر همین کار رو با یک لیون بکنیم چی میشه؟ می‌شکنه! اینجاست که گفته میشه: بدن ما پادشکننده است. یعنی اگر بهش فشاری وارد بشه، نه تنها نمی‌شکنه، بلکه قوی‌تر هم میشه!
این مفهوم، در زندگی هم صدق می‌کنه! مثلا اگر در زندگی یک فرد شکننده باشه، با یک اتفاق غیرمنتظره مثل تجربه یک سوگ، بیماری، ناملایمات اجتماعی و … ممکنه بشکنه! اما یک زندگی پادشکننده، برای رویارویی با این عوامل آمادگی داره و اگر اتفاق ناگهانی برایش رخ بده، پس از پشت سر گذاشتن این اتفاق نه تنها نمی‌شکنه، بلکه قوی‌تر هم میشه!
نسیم طالب، نویسنده‌ی کتاب «پادشکنندگی یا Antifragile»
پادشکنندگی، چیزی فراتر از ارتجاعی یا مقاوم بودن است. ارتجاع در برابر ضربه مقاوم است و شکل عادی خود را حفظ می‌کند، اما پادشکننده روز به روز بهتر و قوی‌تر می‌شود.
اما نکته‌ی اساسی اینجاست! یک سیستم پادشکننده در واقع برآیندی هست از یکسری سیستم‌های شکننده! برای همین، ما فکر می‌کنیم باید جلوی هرگونه اتفاقی که باعث میشه اون سیستم، آسیب ببینه رو بگیریم! غافل از اینکه با این کار داریم فقط جلوی رشدش رو می‌گیریم.
نسیم طالب هم در این رابطه میگه:
بسته نگه داشتن و جلوگیری کردن از آسیبِ یک سیستم پادشکننده، نمیذاره پتانسیل‌های بالقوه اون سیستم، بالفعل بشن.
به نظر تو چی میشه که یک فرد پادشکننده میشه؟
چی میشه که یک جامعه، پادشکننده میشه؟
تو چطور؟ فکر می‌کنی شخصیت پادشکننده‌ای داری؟ به نظرت یک جامعه پادشکننده چه ویژگی‌هایی داره؟
